Każdy wie jak wygląda miecz więc nie będe sie nad tym rozwodził specjalnie. Zaczne może od tego z czego wykonywano XIII-wieczne miecze, więc była to oczywiście stal.
Typ XIII
Głownia była szeroka i masywna, o prawie jednakowej szerokości przy zastawie i sztychu. Zastawa niekiedy wyraźnie poszerzona ku rękojeści. Sztych słabo wyodrębniony.
Zbrocze jedno, sporadycznie dwa lub trzy sięga około połowy głowni zaczynając się często na trzpieniu. Rękojeść półtoraręczna (trzon długości ok. 15 cm). Trzon płaski i szeroki zwęża się ku głowicy. Jelce typu 1a, 2 i 11.
Typ XIIIa
Głownia podobna do poprzedniej lecz wyraźnie większa. Średnia długość około 90 - 100 cm.Rękojeść dwuręczna - trzon około 18 do 25 cm. Jelec najczęściej typu 1,2,3. Głowice najczęściej typu H,I i K.
Typ XIIIb
Głownia podobna do poprzedniej choć w wielu przypadkach węższa. Rękojeść jednoręczna. Trzon krótki, prosty.
To chyba tyle jeśli chodzi o miecze.Dodam jeszcze, że była to najpopularniejsza broń XIII-wieczna.
Ostatnio edytowany przez Siwy (2008-05-22 13:46:50)
Offline
Pozwolę sobie jeszcze dodać małe "co nieco" Mam nadzieję, że się nie obrazisz
Terminologia
* rękojeść – służy do obejmowania (trzymania) broni dłonią. Rękojeść może być jedno-, półtora- lub dwuręczna.
- trzon – składa się z trzpienia, na którym są okładziny rękojeści (przeważnie dwie).
- nasada – miejsce styku głowni i rękojeści.
- trzpień – część głowni powyżej nasady
- okładzina – zamontowana na trzpieniu mogła być wykonana z różnych materiałów, zarówno z metalu, z materiałów organicznych jak drewno, kość, róg czy rzemień lub minerał, kamień półszlachetny np. kryształ górski.
- głowica – zamyka wolny koniec rękojeści (od góry). Może być z różnych materiałów i kształtów, jednoczęściowa lub może składać się z dwóch części. Głowica służy jako przeciwwaga dla części tnącej. Dzięki niej środek ciężkości leży blisko miejsca, gdzie dłoń trzyma miecz, co ułatwia operowanie mieczem.
- jelec – ogranicza rękojeść od strony głowni i stanowi osłonę dłoni. Jelce mogą mieć różne kształty.
* głownia może być prosta lub zakrzywiona i ma dwa płazy (jeśli posiada grań można powiedzieć, że ma cztery); gdy jest obusieczna to posiada dwa ostrza, a jednosieczna jedno ostrze i tylec. Gdy głownia ma przekrój romboidalny to pionowe krawędzie noszą nazwę grani lub ości.
- ostrze – część tnąca głowni. Może być ukształtowane płomieniście.
- płaz – przednia część głowni. Gdy płaz jest płaski, bez zagłębień, to mówimy, że jest on płasko ciągniony z reguły o przekroju soczewkowatym. Gdy ma zagłębienia to mówimy, że jest wklęsło ciągniony.
- zbrocze – zagłębienie w płazie głowni. Jeżeli jest bardzo wąskie, to nazywa się je struziną.
- grań - kant na płazie głowni. Może występować na całej długości miecza, z pominięciem zastawy lub na samym sztychu. Oprócz nadania głowni innego przekroju, zwiększa sprężystość i wytrzymałość miecza.
- sztych – końcowa część głowni, ze względu na dużą odległość od osi obrotu przy uderzeniach jest typowo ofensywną część miecza. (ok. 1/3 długości głowni)
- moc lub miąższyna – środkowa część głowni, między zastawą a sztychem. (również ok. 1/3 długości głowni)
- zastawa – ok. jednej trzeciej głowni przy nasadzie. To typowo defensywna część miecza.
- ricasso - (podkrzyże) często występująca (głównie w mieczach długich), tępa część zastawy umożliwiająca uchwycenie miecza za jelcem, co osłabia wprawdzie siłę ciosu, jednakże zwiększa szybkość posługiwania się bronią. W mieczach kombinowanych, występował często również za "wąsami".
Offline
Nie no nie ma o co sie obrażać ^^ właściwie to samo to powinienem wrzucić ale skoro już jest to dzięki za pomoc
Offline